Εδώ και 7 χρόνια, ο Μάιος σημαίνει ένα πράγμα για μένα: ότι έφτασε ο καιρός για την πρώτη μου επίσκεψη της χρονιάς στην πρωτεύουσα της ελληνικής διασκέδασης. Τη Μύκονο.
Αυτό το νησί έχει ιστορία για μένα. Το 1999 πήγα με το Πολυτεχνείο στις φοιτητικές εκδρομές. Μετά συμπέρανα ότι σ' αυτό το μέρος πρέπει να πάω και ένα καλοκαίρι, και μάλιστα όχι με ξενέρωτους συμφοιτητές αλλά με τους κολλητούς μου φίλους (οι οποίοι άλλωστε έχουν έφεση σε τέτοια πράγματα). Πήγαμε λοιπόν το καλοκαίρι του 2000.
Μπορεί αυτές οι χρονιές να μην σας φαίνονται και πολύ πίσω, αλλά για σκεφτείτε το λίγο καλύτερα... Εγώ τις μετράω με τραγούδια. Tο 1999 ήταν το Silence και το Kama Sutra. To 2000 ήταν το Lady και το See The Trouble With Me... Προσπαθείστε να θυμηθείτε που βρισκόσασταν και τι κάνατε. Ίσως εκπλαγείτε.
Εν πάσει περιπτώσει, πήγαμε λοιπόν το 2000, μείναμε με το στόμα ανοιχτό και ξαναπήγαμε φυσικά το 2001. Και το 2002 συνέβη το ορόσημο: αγοράζει ένας εκ των κολλητών σπίτι στη Μύκονο!
Έκτοτε δεν έχει υπάρξει γυρισμός. Κάθε χρόνο πηγαίνουμε τουλάχιστον 3 φορές: Μάιο (στις φοιτητικές για πιπινο-οφθαλμόλουτρο), Ιούνιο (του Αγ. Πνεύματος), Ιούλιο (κορυφή), πιθανότατα και Αύγουστο (τίγκα στους Ιταλούς - δεν το συνιστώ). Καταλαβαίνετε τι αναμνήσεις έχω απ' αυτό το μέρος.
Σήμερα λοιπόν στις 17:00 την κάνω για εκεί (ακούμε ότι γίνεται ένας χαμός). Μα θα μου πείτε "καλά ρε χαραμοφάη, δεν δουλεύεις;" . Δουλέυω ρε παιδιά, αλλά Μύκονος είναι αυτή. Τέτοια ώρα φεύγει το High-Speed, τι να κάνουμε; Πήγα στο αφεντικό και του ξεκαθάρισα ότι σήμερα θα χρειαστεί να φύγω πιο νωρίς - και ότι δεν σηκώνω κουβέντα!
Και έχω άγριες διαθέσεις... Θα τα γκρεμίσω όλα (βέβαια μετά θα έρθει ο τέτοιος και θα τα ξαναχτίσει). Την Κυριακή το απόγευμα, ένας απ' τους δυο μας (ή εγώ ή η Μύκονος) δεν θα είναι όπως πριν...
Οπότε, παίζει αυτό να είναι το τελευταίο μου post...
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment