No.2

Το καλοκαίρι του 2003 ο φίλος μου ο Χρήστος (συμφοιτητής στο ΕΜΠ) είχε κάνει ένα κορυφαίο πάρτυ. Το καλύτερο πάρτυ που έχω πάει ποτέ...

Τι ήταν αυτό που το διαφοροποιούσε; Ο ιδανικός χώρος. Το σπίτι του Χρήστου είναι σαν εξοχικό, με έναν ευρύχωρο και προσεγμένο κήπο (ο αδελφός του είναι κηπουρός...). Επίσης, το μέρος εκεί είναι ψιλοερημικό, οπότε δεν υπάρχει και πρόβλημα με τους γείτονες.

Τα στοιχεία αυτά αξιοποιήθηκαν στο έπακρο. Νοικιάστηκαν επαγγελματικά ηχοσυστήματα και φωτορυθμικά, δημιουργήθηκαν ειδικοί χώροι για τον DJ και για το bar (αλκοόλ εννοείται άφθονο), ο καιρός ήταν ιδανικός... Ο απολογισμός ήταν πάνω από 80 άτομα και μια αξέχαστη βραδιά.

Έκτοτε, πολλοί τον έψηναν να το επαναλάβει (κι εγώ ανάμεσά τους). Εκείνος ήταν διστακτικός, και όχι άδικα: ζημιές στον κήπο και στο σπίτι, έξοδα, χρόνος και μανούρα για να γίνουν όλες οι απαραίτητες προετοιμασίες, άντε να βρεις τα άτομα κτλ.

Τώρα όμως έφτασε ο καιρός για το Νο.2. Επιτέλους ο Χρήστος και ο αδελφός του ψήθηκαν και το πήραν απόφαση. Και μαζί μ' αυτούς ψήθηκαν και όλοι οι παλιοί διοργανωτές, αλλά και κάποιοι καινούριοι. Εγώ είμαι ένας απ' αυτούς...

Αυτή τη φορά λοιπόν αποφάσισα να συμμετάσχω στη διοργάνωση. Άλλωστε, εγώ ήμουν απ' αυτούς που επέμεναν να επαναληφθεί το σκηνικό. Παρόλο που λόγω δουλειάς δεν μπορώ να συμβάλλω όσο θα ήθελα, εντούτοις θα δώσω το magic touch μου!

Βασικά όλοι προσπαθούμε να ξεπεράσουμε το προηγούμενο πάρτυ. Οι ιδέες για να επιτευχθεί αυτό είναι πολλές, και κάποιες θα υλοποιηθούν, άλλες όμως όχι. Το αν θα τα καταφέρουμε θα το κρίνουν οι 120 καλεσμένοι μας...


ΥΓ. Αν είστε κοπέλα και διαβάζετε αυτό το post, τότε θεωρήστε το ως πρόσκληση. Εκτυπώστε το και δείξτε το στην είσοδο!