Παρασκευή και 13 προχτές, και η κακομοίρα η γιαγιά μου έπεσε πηγαίνοντας στην τουαλέτα. Στο προσφάτως εγχειρισμένο γόνατο προστέθηκε τώρα ένα σπασμένο χέρι. Εγώ ο ίδιος δεν ξέρω αν θα άντεχα αυτούς τους πόνους. Χτύπησε και στο πρόσωπο, και αυτό είναι το λιγότερο, αλλά όταν την είδα, τα μάτια μου ξαναγέννησαν δάκρυα μετά από 20 χρόνια.
Το μόνο καλό απ' αυτήν την ιστορία είναι ότι ο πόνος του χεριού την κάνει να ξεχνάει τον πόνο του ποδιού. Με την εμφάνιση ενός νέου, μεγαλύτερου προβλήματος, το προηγούμενο "αντιμετωπίστηκε".
Αυτός είναι ο ένας τρόπος. Ο άλλος είναι να έχετε πάντα υπόψιν σας ότι, όποιο κι αν είναι το πρόβλημά σας, υπάρχουν και χειρότερα.
No comments:
Post a Comment