Η απαισιοδοξία της υπηρεσίας

Τετάρτη βράδυ, και για άλλη μια φορά βρίσκομαι στο ΚΕΠΥΕΣ για 24ωρη υπηρεσία γραφείου. Δεν είναι και σκοπιά, αλλά η μοναξιά είναι υπαρκτή.

Πιστός σύντροφος το iPod. Ακούω το εξαιρετικό Nightswimming των REM, και ένας στίχος μου δίνει έμπνευση: "September is coming soon".

Τι απαισιόδοξος στίχος!

Μου θυμίζει όλους αυτούς τους ανθρώπους που δεν μπορούν να απολαύσουν το παρόν, ακόμα κι αν είναι όμορφο, γιατί σκέφτονται τα δυσάρεστα του μέλλοντος. Πασχίζουν όλο το χρόνο περιμένοντας το καλοκαίρι, και όταν έρθει δεν μπορούν να το χαρούν, γιατί σκέφτονται τις δυσκολίες του Σεπτέμβρη. Ανυπομονούν να έρθει το σαββατοκύριακο, και από το πρωί του Σαββάτου σκέφτονται ήδη τη Δευτέρα. Μετράνε μέρες θητείας, και όταν αυτή πλησιάζει στο τέλος της δυσανασχετούν, γιατί θα πρέπει μετά να ξεκινήσουν δουλειά...

Διαφωνώ τελείως με αυτή τη νοοτροπία. Μα πόσο χαζοί είναι αυτοί οι άνθρωποι; "Ζήσε τη στιγμή" λέει μιά γνωστή διαφήμιση, κι έχει απόλυτο δίκιο.

Μήπως βρίσκετε τα σχόλιά μου λίγο υπερβολικά; Επίτηδες είναι έτσι, γιατί στην πραγματικότητα μιλάω για τον εαυτό μου...

Αν και είμαι γενικά πολύ θετικός και αισιόδοξος, πολλές φορές πιάνω τη σκέψη μου να περιπλανάται σε παρόμοια μονοπάτια απαισιοδοξίας. 'Οντως το καλοκαίρι πλησιάζει. Όμως κι ο Σεπτέμβρης δεν θ' αργήσει...

Προσπαθήστε να μην μου μοιάσετε σ' αυτό.